← Content: PreviousContent: Next →

Hæc animant pueros cymbala, at illa viros [25]


tm1627025pict

Back to top ↑

XXV.
Hæc animant pueros cymbala, at illa viros.
IMbre Cupido genas, gremiumque Parentis inundat:
Quàm rectè in Veneris flet puer iste sinu!
In risum lacrymas sed visa crepundia vertunt,
Tinnulus & strepero qui venit ære sonus:
Vanum vana iuuant, puerum puerilia; dignum
Anticyrisque tribus, ludibrijsque caput!
Bis puer, & fungis fungus magis omnibus, Orbis
Cymbala præ cantu cœlite si quis amas.
An bene præ Phœbi laudatur fistula plectro?
Garrula num lessum vincit oloris anas?
Auritâ de gente Midæ reor esse nepotem,
Cûi stat in Arcadicâ tam grauis aure stupor.
Quàm tamen, heu, raros abstergit cœlica fletus
Musica! sed vano tinnit vbi Orbe Venus,
Mille licet flendi caussæ sint, mille dolorum,
Exulat è vultu lacryma, corde dolor.
Terra procul patrijs te diuidit auia regnis,
Quæ toties noxis perdita regna tuis,

Iam tibi mors taxos, iam Styx tibi destinat ignes,
Et citat offensi Numinis vrna reum;
Attamen vt rauco mulsit te murmure Mundus,
Nil scelus, exilium, mors, rogus, vrna monent.
Sed fugitiua nouo reuocas mox gaudia plectro;
Luctibus vt lessum scilicet illa canant.
Quam metuo victor tumulet ne gaudia luctus!
Alternus pueris statque, caditque dolor.
Non ita, quos Virtus facit, & Sapientia canos,
Aut quos plena viro mens super astra vehit.
Testis eris multis, Francisce, è millibus vnus,
Millibus è multis sed satis vnus eris.
Iam prope depositos grassans funesta per artus
Febris Apollineæ vicerat artis opem,
Ipsaque iam curis mens tristibus elanguebat
Venturi nimio saucia facta metu;
Ah nimio! neque enim vllius sibi conscia culpæ,
Vna Parens veri quæ solet esse metus:
Et tamen vsque graui timor arietat impete pectus,
Nec recreent Mundi plectra, nec ipsa Venus:
Ast vbi descendit superâ citharœdus ab aula
Diuinoque sacrum pectine pulsat ebur;

Diffugiunt morbi, sedet altum mente serenum:
Mascula nempe iuuant gaudia sola viros.
Omnibus hæc mentes si musica recreet ægras;
Perdet, quêis pueros mulceat, æra Venus.

Le Monde enclochetté r'appaise Cupidon,
Vn follastre cymbal vn follastre garçon;
Mais les hommes de bien sentent l'ame rauie
Par les diuins fredons de celeste harmonie.

Siet dit kleyn wicht eens aen /
Sijn ooghskens staen vol water:
Neen / neen; het is ghedaen /
De werelt is den klater /
Daer Venus hem med' stilt.
Dit 's kinder-spel: maer wilt
Ghy man'lijck zijn van hert;
Versoet all' uwe smert
Met hemelsche ghenucht /
Niet met een aertsch gherucht.


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels


    Back to top ↑

    References, across this site, to this page:

    No references to this emblem or page found.

    Back to top ↑

    Iconclass

    Venus shakes an orb-shaped rattle to quiet Cupid who is crying; sacred love points at angels making music in heaven

    Back to top ↑

    Comments

    commentary