← Content: PreviousContent: Next →

Et in aequore flamma est. [15]


beeld015

Back to top ↑
[blanco]
Merckt dat dit Sinne-beelt vast is aen 't voor-gaende.
Oock brant in zee.
Dan neemt dat oude min met reysen wert verbroken,
Can ons niet op den wegh een nieuwen brant bestoken?
De groote Zee-Lamprey en hout gheen vaste ree,
En wert nochtans verbrant int midden van de zee.
Ghedenckt dat Venus selfs ontstaen is uyt de baren,
Sien wy 't beschubde vee niet daer soo lieflijck paren?
En crielt daer niet te hoop de vrucht van haren brant?
O! 't water heeft sijn vier, 'tis Venus vader-lant.
1 Desen visch wort int Latijn Murena ghenaemt, ende wort gevonden ontrent Sicilien, de welcke, te lange boven het water met den rugge swemmende, wert door de hitte der Sonne soo ghedrooght, datse niet weder onder het water en can neder sincken.
[blanco]
Liefde is luy.
Wats dit, weet-gierich hart? u eertijts lieve boecken
Staen nu, verrot, vermot, bestoven inde hoecken,
U leer-sucht heeft ghedaen, ghy drinckt niet meer den stroom
Van Castalis de beeck, maer legt als in een droom:
Ick sie nu watter schort, Murena ginck door-gronden
De diepten vande zee; nu leyt hy als ghebonden,
Ghetroffen vande son. Die liefdes strael verbrant
Wijst boecken, les, en school, zijn ouden lust, van cant.
[blanco]
IOHAN. 8. 12.
Ick ben het licht der weerelt, wie my naevolcht, die en sal inde duysternisse niet wandelen.
Ick was eens glibber-glat, ick ginck ghemeenlijck schuylen,
Int grontsop vander zee, off diepe Modder-cuylen:
Maer doe des hemels glans my crachtelijck bescheen,
Dien ouden vuylen slijm terstont in my verdween.
Nu drijv' ick op den stroom, nu staeck ick al de tochten,
Die ick eens plach te doen met d'ander zee-ghedrochten:
Die van Gods heylich vier ter deghen is ghetreft,
Sijn hert uyt t'aertsche slijm en leeghe slijck verheft.


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature



    Back to top ↑

    References, across this site, to this page:


    Back to top ↑

    Iconclass